• صفحه اول
• آن لحظه
• با من

تبر

Posted on سپتامبر 22, 2019 - Filed Under آفتابی | Leave a Comment

به مویه نشسته اند شاخه ها
–فروریخته در خود-
مفلسانی را مانند از انتظار لبریز
بی آنکه نیاز را به نیایشی تمنا کنند و
امید را به سرابی، آلوده

ساقه ها به شاخه ها چشم دارند…

به خاک نشسته اند ریشه ها
–پیچیده در تار و پود خود-
محتضرانی را مانند از عطش سرشار
بی آنکه جستجو را به امیدی اراده کنند و
سراب را به معجزه ای، آلوده

ساقه ها به ریشه ها چشم دارند…
……
در این قحط سالِ یقین
که ساقه ها را نه به فراسوی آسمان چشم است و نه به فروسوی خاک
تبر – این نهایت آهنین- به ساقه ها چشم دارد
بی اندیشه ی رویای نارس نو رسته ای
که در بی ایمانی درخت
از قرار خورشید به تشییع الوارها می رسد…

Comments

• آخرين مطالب

  • سایه ی همیشه ها
  • تبر
  • پسرکِ این حوالی
  • دختران آفتاب
  • صبح
  • سیلی
  • آن هزار قرن
  • آن آدم ها
  • خاک و آب
  • قادرخان

• مجموعه ها

  • آفتابی
  • بی ربط
  • پرت و پلا
  • دلتنگی
  • دیوانگی
  • موسیقی
  • یک کم جدی

• آرشيو