تبر
Posted on سپتامبر 22, 2019 - Filed Under آفتابی | Leave a Comment
به مویه نشسته اند شاخه ها
–فروریخته در خود-
مفلسانی را مانند از انتظار لبریز
بی آنکه نیاز را به نیایشی تمنا کنند و
امید را به سرابی، آلوده
ساقه ها به شاخه ها چشم دارند…
به خاک نشسته اند ریشه ها
–پیچیده در تار و پود خود-
محتضرانی را مانند از عطش سرشار
بی آنکه جستجو را به امیدی اراده کنند و
سراب را به معجزه ای، آلوده
ساقه ها به ریشه ها چشم دارند…
……
در این قحط سالِ یقین
که ساقه ها را نه به فراسوی آسمان چشم است و نه به فروسوی خاک
تبر – این نهایت آهنین- به ساقه ها چشم دارد
بی اندیشه ی رویای نارس نو رسته ای
که در بی ایمانی درخت
از قرار خورشید به تشییع الوارها می رسد…
Comments
Leave a Reply