• صفحه اول
• آن لحظه
• با من

کفش هایم کو؟

Posted on اکتبر 25, 2007 - Filed Under پرت و پلا | 4 Comments

کفش هایم کو ؟/ چه کسی بود صدا زد فرهاد؟/ آشنا بود صدا مثل هوا با تن نفت/ دخترم در خواب است/ مادرش نیز/ نکند ابلیسی است که در این نیمه ی شب/ روح تنهای مرا می خواند/ بوی هجرت می آید/ باید امشب بروم

در شبی سرد و زمستانی/ کوچه خالی ست و  به جز هِس هِس دم های مه آلود من و زوزه ی توله سگی، زمزمه ای نیست/ صبح خواهد شد و به این شب سوگند/ هجرتم بوی غیبت خواهد داد/ و عزیزی که مرا غمزه ی چشمش بر دل/ داغ توبیخ و ملامت خواهد کاشت/ باید امشب بروم

چه کنم امشب/ جیب من خالی است/ و تمنای نگاهش برگ سبزی/ باید امشب بروم و سر راه/ تمنا کنم از بانک چند برگی/ و پس از آن بروم سمتی که نهایت دو سه لیتر بنزین است/ باک من خالی ست/ چاره ای نیست/ چه کنم فردا را فردا ها را

اینجا پمپ بنزین است/ و من اندیشه کنان غرق این پندارم/ که کدام رهزن شب، خواب شیرین مرا دزدید/ باز بوقی و پس از آن نعره ی مردی که مرا به جلو می راند/ “آی مردک، نکند در خوابی/ این چه مستی و چه حیرانی ست؟”/ این نهیبی است که راننده ی آن تاکسی/ در ته صف به من غرق تماشا می زد.

کارت را بگذار/ نازلت را بردار/ ده، بیست، سی/ لیتر سوختی است که در ظلمت بی رنگ محیط عشوه گری می کردند/ مانده ام در راه/ بچه ام بیمار است/ دو سه لیتر لطف کنید آقا…

من در آن شب دیدم/ دست نومیدی که گدایی می کرد دو پیاله بنزین/ مانده در راهی که به یک لیتر، می برد نماز/ در پی نانی، آتش هیزم سوخت مرا چشم به دست داشت/ و کشکول به دستی، هو و هوی بنزین بر لب و در سر داشت/ قسمت سوخت من رو به پایان است پسر!/ چه کنم فردا را فرداها را

باید امشب بروم/ باید امشب چمدانی را که به اندازه ی کافی بوی بنزین ندهد بردارم/ و به سمتی بروم که نهایت دو سه لیتر وجدان است/ هیچ کس حرف مرا جدی نگرفت/ جای بنزین سرِ سفره در کنار دوغ و سنگک نیست/ هیچ کشکی بی دلیل کشک نشد/ من به اندازه ی چند پمپ دلم می گیرد/ وقتی می بینم/ حرمت آدم، برترین مخلوق خدا، در گرو دو سه لیتر بنزین است.

Comments

• آخرين مطالب

  • اتفاق
  • آشوب
  • هوس
  • کلمه
  • سایه ی همیشه ها
  • تبر
  • پسرکِ این حوالی
  • دختران آفتاب
  • صبح
  • سیلی

• مجموعه ها

  • آفتابی
  • بی ربط
  • پرت و پلا
  • دلتنگی
  • دیوانگی
  • موسیقی
  • یک کم جدی

• آرشيو